Rozdział 5

Wyszłam na zewnątrz. On już na mnie czekał. Miał niesamowite poczucie czasu. Chodziliśmy po parku nic nie mówiąc. Nie lubiłam ciszy więc musiałam zacząć rozmowę.
-Gdzie mieszkasz ?
-Urodziłem się w Londynie, ale podróżuję po świecie. Na razie mieszkam w hotelu, w którym się poznaliśmy.
-Ja mieszkam w Nowym Yorku , ale przyjechałam znaleźć ciebie. - chłopak nagle stanął i dziwnie się na mnie popatrzył
-Zaraz , zaraz...Mnie ?
-Pamiętasz wigilię 3 lata temu ? Uratowałeś 15-letnią dziewczynę z samochodu.
-...Pamiętam , dałem jej wtedy ... - Niall nie dokończył, bo przerwałam mu pokazując środek medalionu - to mój medalion !
-teraz już mój medalion - zaśmiałam się i spuściłam głowę w dół
-Rzeczywiście , ale tak właściwie to po co mnie szukałaś ?
-Chciałam ci podziękować, bo wtedy nie zdążyłam.
-to ja dziękuję tobie - powiedział i popatrzył się prosto w moje oczy
-Ale za co ? - spytałam zastanawiając się o co mu chodzi
-Gdybyś mnie nie szukała nie spotkałbym tak wspaniałej dziewczyny jak ty - odwróciłam głowę żeby chłopak nie widział moich rumieńców. to było bardzo miłe , ale nadal wiedziałam o nim za mało. Zaczęłam go wypytywać o wszystko.
-A ile masz lat ?
-We wrześniu skończę 21 , ale do tamtej pory mam 20. A ty ? - odpowiedział nie odrywając ode mnie wzroku
- 18
-Młodziutka jesteś - zaśmiał się cicho i od tamtej pory czułam, że będziemy się dobrze dogadywać.
Godziny mijały, a my rozmawialiśmy i straciliśmy poczucie czasu. Dopiero kiedy zrobiło się ciemno spojrzałam na komórkę i zobaczyłam 5 nieodebranych połączeń i 3 sms-y. Moja przyjaciółka się o mnie martwiła, a ja bawiłam się z Niallem. Wróciliśmy do hotelu i pierwsze co zrobiłam to przeprosiłam Pattie, że nie odbierałam telefonu.
CDN . ;pp